Deze tweede week van het jaar besteed ik in mijn klassen wat extra aandacht aan de vraag waarom je je huiswerk zou maken. Meestal start ik met de vraag wie zijn huiswerk niet gemaakt heeft. Uiteraard komen er dan maar zelden vingers, dus dan komt mijn controle-vraag: wie heeft zijn huiswerk wel gemaakt?. Dan blijven er toch altijd wel een paar vingers omlaag. Deze slachtoffers vraag ik dan waarom ze denken dat ik wil dat ze hun huiswerk wel zouden maken. Zo’n 9 van de 10 keer krijg ik dan het sociaal wenselijke antwoord: “Om van te leren” of iets vergelijkbaars. Mijn reactie is dan: oké, dan is het niet zo handig dat je het huiswerk niet gemaakt had.
Ik vervolg mijn vragensessie met de vraag hoe je eigenlijk kunt leren van je huiswerk. Gemiddeld antwoord: “Zo kun je zien of je alles gesnapt hebt” en heel soms “Nou, als je iets fout doet dan weet je dat het anders moet”. Oké vervolg ik, maar dan moet je wel je huiswerk nakijken, anders weet je nog niet of je iets fout had. Ik vraag de klas, wie heeft zijn huiswerk wel gemaakt en ook nagekeken? Nog iets minder vingers dan eerder. De rest heeft dus zijn huiswerk wel gemaakt, maar niet nagekeken? Dat is is pas echt stom. Als je het huiswerk niet maakt leer je er niets van, maar het kost je ook geen tijd. Wanneer je het huiswerk wel maakt, maar niet nakijkt, dan heb je er wel tijd in gestopt maar nog niet van kunnen leren. Dat is echt zonde van de tijd.
Meestal moet ik dan nog wel een paar keer herhalen waar ze de uitwerkingen digitaal kunnen vinden om zelf na te kijken, maar ik zie vaak wel een een verandering van mindset. Ik wil graag dat leerlingen zelf hun huiswerk maken en nakijken. Mij moeten ze dan om hulp wanneer ze een opdracht lastig vonden, twijfelen of hun eigen antwoord misschien ook goed was, of wanneer ze de uitwerkingen niet snapten. Ik hoop zo de lestijd zo effectief mogelijk te kunnen gebruiken.